Stilte

Soms mag het wel is wat stiller zijn. Even nadenken, even niks aan je hoofd. Er is altijd wel geluid. Auto's die voorbij rijden, regen die tikt op het dak, mensen die pratend voorbij lopen. Die drukte is ook wel leuk. Maar toch, soms is stilte wel even fijn. Een zee van rust die over je heen komt. Even helemaal niks. Alleen je eigen adem.

Op dit moment is het niet zo stil. Het regent, het onweert en dan heb je ook nog het geruis van de laptop en mijn tikkende vingers op het toetsenbord. Mijn hoofd is vol, mijn dagen zijn vol. Vol met school, werk, pianoles en dan probeer ik ondertussen ook nog te bloggen. Wat dus niet zo goed lukt. 

Er is ook stilte op mijn blog. Op dit moment even niet. Er is een zachte knal, maar dan wordt het weer stil. Zou deze stilte dan ook goed zijn? Misschien. Misschien. Even op adem komen. Even die rust.

Ondertussen begint het nog harder te regenen. Zou ik dat geluid hier ooit voor elkaar krijgen? Mijn blog lijkt op dit moment meer op onweer. Af en toe een hard geluid en dan wordt het weer stil. Regen en onweer zijn meestal wel samen. Misschien komt het wel. Misschien begint het met een beetje onweer en komt dan de regen erbij. Dan gaat het steeds harder. Steeds meer geluid. En is de stilte over. Maar met deze drukte duurt dat nog wel even, helaas. Maar die regen gaat er nog wel komen. Ik doe in ieder geval mijn best en dan hoop ik dat ik die stilte, weer kan omzetten in regen. In geluid. In drukte.

Vergeet niet dat het soms wel even stil mag zijn. Letterlijk. Figuurlijk. Met al deze drukte om ons heen, is die stilte wel even fijn. Een zee van rust, die je ook wel eens nodig hebt.