Onder de sterrenhemel

Het is al donker als ik eindelijk klaar ben met werken. Ik heb het koud, ben moe en wil het liefst zo snel mogelijk naar huis. Ik haal mijn fiets van het slot, zeg nog even gedag en stap dan op mijn fiets richting huis. 

Ik fiets langs de grote huizen, die het water, wat er achter zit, doen verdwijnen. Daarna stoppen ze en kom ik bij het grote meer. Ik zie de verlichte watertoren staan langs het water. Ik merk dat ik trek heb en probeer nog harder te fietsen, tegen de wind in. Ik denk na en kom tot de conclusie voor mezelf dat ik weer eens te gehaast ben. Ik moet wat minder proberen om zo snel mogelijk thuis te zijn, maar om me heen kijken. Kijken naar de mooie wereld in het donker.

Ik kijk omhoog en merk dan pas dat het een heldere avond is. Nergens wolken. Ik zie kleine lichtpuntjes aan de hemel. Terwijl ik de prachtige, fonkelende sterren bewonder, vergeet ik dat ik ook nog op het fietspad moet kijken en fiets ik een stukje in de berm. Ik herstel mezelf en kijk snel weer op de weg. Er rijdt een auto voorbij en dan is het weer stil. Alleen de sterren en ik. Ik kijk weer even omhoog. Dit keer wat korter dan net, zodat ik nu niet weer in de berm terecht kom. Wauw. Zoveel sterren. Ik glimlach naar de hemel en fiets dan toch maar snel naar huis, niet zonder nog een paar keer omhoog te kijken.

De sterren zijn toch wel betoverend. Van die kleine lichtpuntjes aan de donkere hemel. Soms zitten er wolken voor en kun je ze niet zien. Soms let je er niet op en fiets je gewoon door, zonder er naar te kijken. En soms zie je ze wel en laten die lichtpuntjes je glimlachen naar de hemel. Naar de donkere hemel vol lichtpuntjes. Daarna fiets je pas weer verder naar je bestemming.

Zo'n sterrenhemel is wel een beetje vergelijkbaar met je leven. Er zijn altijd wel mooie dingen in je leven. Dingen die je doen glimlachen. Maar je ziet die lichtpuntjes niet altijd. Soms overheersen de sombere dingen in je leven en gaan ze voor die mooie lichtpuntjes zitten. Soms let je er niet op, jaagt de tijd je op en ga je door met je leven, zonder te kijken naar die mooie kleine dingen. En soms zie je ze wel en laten die kleine mooie dingen in je leven, die lichtpuntjes, je even glimlachen en ga je dan pas weer verder. Verder op weg naar je bestemming in je leven. De keuze is aan jou. 

Kijk eens omhoog en glimlach naar die fonkelende sterren.